عید غدیر مبارک

یا علی! گر چه از گناه بی آبرویم، اما با نام تو آبروداری میکنم.

یا علی!

تبریک نوشت: عید غدیر بر همه حق باوران مبارک.

دعا نوشت: الهی! از سر تا پایم غرق سیاهی گناهم، به تجلی اسامی یا غفار و یا هادی نیاز دارم. یا ارحم الراحمین

زیارت عاشورا

الهی!

از سجده آخر زیارت عاشورایت فهمیدم که جز عشق به ما نمی دهی

کلامی با معشوقم و سخنی با خواهرم

سلامی به گرمی عشق سوزانم

چنان ابراهیم که در هنگام دیدن ماه خود مماشاتی کرد و گفت هذا ربی
با دیدنت خواستم مماشاتی کنم که به خود آمدم

چند بیتی پیشکش نگاهت:

مست عشقت گشتم و روحم به جانش آمده
گوییا شعرم همانجا بر زبانش آمده

گفتنی ها را بگوییم و رویم از بوستان
چون که آن شیرین دلبر بهر تابش آمده

گر بگویم از دو چشمش شمه ای، ای وای دل
کان دو یاقوت عزیزش پر ستایش آمده

و کلامی به کسانی که چون خواهر عزیزم فاطمه ندای حق را لبیک گفتند و به سرزمین وحی سفر کردند:

الهى! خانه کجا و صاحب‏خانه کجا؟ طائف آن کجا و عارف این کجا؟ آن سفر جسمانى است و این روحانى. آن براى دولتمند است و این براى درویش. آن اهل و عیال را وداع کند و این ماسوارا. آن ترک مال کند و این ترک جان. سفر آن در ماه مخصوص است و این را همه ماه و آن را یکبار است و این را همه عمر. آن سفر آفاق کند و این سیر انفس، راه آن را پایان است و این را نهایت نبود. آن میرود که برگردد و این میرود که از او نام و نشانى نباشد. آن فرش پیماید و این عرش. آن مُحرم میشود و این مَحرم. آن لباس احرام میپوشد و این از خود عارى میشود. آن لبیک مى‏گوید و این لبیک میشنود. آن تا بمسجد الحرام رسد و این از مسجد اقصى بگذرد. آن استلام حجر کند و این انشقاق قمر، آنرا کوه صفا است و این را روح صفا،.سعى آن چند مرّه بین صفا و مروه است و سعى این یک مره در کشور هستى. آن هروله میکند و این پرواز، آن مقام ابراهیم طلب کند و این مُقام ابراهیم. آن آب زمزم نوشد و این آب حیات. آن عرفات بیند و این عرصات، آنرا یک روز وقوف است و این را همه روز، آن از عرفات بمشعر کوچک کند و این از دنیا بمحشر. آن درک منى آرزو کند و این ترک تمنّى را، آن بهیمه قربانى کند و این خویشتن را. آن رمى جمرات کند و این رجم همزات. آن حلق راس کند و این ترک سر، آنرا لا فسوق و لا جدال فى الحج است و این را فى العمر. آن بهشت طلبد و این بهشت آفرین. لا جرم آن حاجى شود و این ناجى.
خنک آن حاجى که ناجى است.

الهی نامه حضرت علامه حسن زاده

عشق

حضرت علامه حسن زاده آملی:

الهى!‏ پرندگان‏ همه یکطرف و مرغ عشق یکطرف، گیاهان همه یک جهت و گیاه عشق یک جهت، همه درسها یکجانب و درس عشق یکجانب، همه یکسوى و عشق یک سوى.

حضرت شیخ بهایی:

علم نبود غیر علم عاشقی

ما بقی تلبیس ابلیس شقی

زنجیر نفس

الهی!

چندی سیر سماوات می کردمی،

لیکن ساعتی است با زنجیر نفس به زمین خاکی میخ شده ام.

به حق اطلاقت آزادم کن...

عشق آباد

کاش غیر عشق در جهان چیز دیگری هم بود،

تا دلم را به اختیار خوش کنم.

پینوشت:

علامه حسن زاده آملی:
«الهی! با اجازه ات نام عالم را عشق آباد گذاشته ام.»