علامه حسن زاده - حدیث عشق

همى هواى تو دارم بسر دقیقه دقیقه‏
که در لقاى تو دارم سفر دقیقه دقیقه‏

 بدین امید سر آید شبم که در سحرش‏
مگر به روى تو افتد نظر دقیقه دقیقه‏

 خیال وصل توام ار نبود آب حیاتم‏
فغان ز آتش سوز جگر دقیقه دقیقه‏

 چه خون دل که خورد باغبان تا که دهد
نهال باغ امیدش ثمر دقیقه دقیقه‏

 چگونه رسم قرارم بود که از رسمت‏
جهان شود همه زیر و زبر دقیقه دقیقه‏

چه طلعت است که هر جلوه اش ببار آرد
دوباره عالم بى حد و مر دقیقه دقیقه‏

 چه ملکت است که با نظم خاص از هرسو
قواى بى عدد آید بدر دقیقه دقیقه‏

هزار مرحله را پشت سر نهادم و دارم‏
هزار مرحله خوف و خطر دقیقه دقیقه‏

دل فگار من و زلف چنبرین نگارم‏
کند حکایت از یکدگر دقیقه دقیقه‏

 که قدر لذت سوز و گداز را داند
فتد چو مرغک بى بال و پر دقیقه دقیقه‏

بکام دل برسیدن شگفت پنداریست‏
که میزند به تن و جان شرر دقیقه دقیقه‏

بطوف کعبه عشق است آسمان و زمینش‏
چنانکه انجم و شمس و قمر دقیقه دقیقه‏

نه ساز عشق که با عقل و نفس دمساز است‏
برقص آمده کوه و کمر دقیقه دقیقه‏

حدیث عشق اگر خواهى از حسن آموز
که درس عشق نماید زبر دقیقه دقیقه‏